De introvert en de feestdagen

Eerder dit jaar schreef ik een artikel over weinig vrienden hebben en vaak alleen willen zijn, iets dat met mijn introverte kant te maken heeft. Omdat ik maanden later nog bijna wekelijks mails naar aanleiding van dit artikel ontvang, heb ik besloten hier een vervolg over te schrijven. Vooral nu de feestdagen zijn aangebroken en er veel feestjes, borrels en overige verplichtingen zijn…

De meest gestelde vraag is namelijk “voel jij je niet eenzaam?”. Waarop mijn antwoord altijd luidt: “nee, totaal niet”. Maar dat blijken veel mensen toch een beetje raar te vinden. Want bij elkaar komen tijdens kerst en Oud & Nieuw, elke dag een etentje of borrel is toch hartstikke gezellig? Voor velen vast wel, maar ik keek er nooit naar uit.

Het is niet zo dat ik een hekel aan kerstmis en overige borrels en etentjes heb. Als ik er zin in heb dan maak ik er graag tijd voor. Alleen rondom kerst is er altijd zoveel te doen. Zoveel uitnodigingen, zoveel borrels, zoveel mensen… Ik schiet daar snel van in de stress. Tel daar uren reistijd bij op om bij iedereen langs te gaan, lange dagen en een extra drukke periode rondom werk (november en december heb ik het altijd het drukst met Naoki)… De kerstperiode sloot ik daarom vaak helemaal uitgeput af met het gevoel dat ik nergens echt van heb kunnen genieten.

Omdat ik al die stress ervaar, zit ik mezelf natuurlijk ook hartstikke in de weg. Het is vaker voorgekomen dat ik datums door elkaar haal, bij de verkeerde persoon voor de deur sta met cadeaus of dat ik vlak voor kerst ziek word en dagen in bed lig. Ook al was ik er stiekem een beetje klaar mee heb ik er toch jaren aan meegedaan, omdat ik niemand wilde teleurstellen. Pas later realiseerde ik dat ik juist mensen teleurstelde door met tegenzin aan iets mee te doen. Door niet helemaal aanwezig te zijn, omdat ik geen zin en weinig energie had. Die mensen zien mij liever op andere momenten in het jaar. Mede door die realisatie vier ik inmiddels geen kerst meer. Ik stuur een aantal kerstkaarten (kleine moeite en vind ik stiekem wel leuk), maar voor de rest doe ik er niet meer aan mee. Niet iedereen begrijpt dit, maar de mensen die om mij geven, geven mij die vrijheid en accepteren het.

Die vrijheid wordt naar mate ik ouder wordt steeds belangrijker. Vrijheid om mijn tijd in te delen zoals ik dat wil. Vrijheid om zelf te bepalen welke tradities ik wil voortzetten en welke tradities ik liever aanpas of misschien helemaal niet meer aan mee doe. Want hoe ouder ik word, hoe lastiger ik het vind om met tegenzin aan bepaalde verwachtingen en verplichtingen te voldoen.

Want daar is dat woord weer: verplichtingen. Iets waar ik mijn hele leven al mee struggle en wat veel introverte mensen vast wel herkennen. Zodra iets aanvoelt als een verplichting, dan weet ik dat er iets moet veranderen. Natuurlijk zijn er bepaalde verplichtingen in het leven waar je niet omheen kunt, maar bij bepaalde mensen en situaties vind ik dat die verplichtingen niet thuishoren. Dat weet ik zodra ik dat vervelende gevoel in mijn buik krijg voordat ik met een bepaald persoon afspreek. Of dat ik het gevoel heb voor de zoveelste keer iets met tegenzin te doen. Waarschijnlijk omdat “het hoort” of omdat iemand het van mij verwacht, terwijl ik er weinig voor mezelf uithaal.

Zo moeten de laatste weken in het jaar vooral “gezellig” zijn. Maar wat als je niet zo van die gezelligheid houdt? Wat als al die gezellige borrels en etentjes als een grote verplichting aanvoelen? Als jij continue in de stress schiet door alleen al de gedachte aan al die kerst en Oud & Nieuw borrels, zeg er dan nu alvast een paar af. En zeg volgend jaar meteen “nee” en kies voor jezelf. Ik schreef het in het vorige artikel ook al, maar het is niet raar om graag alleen te willen zijn. Het is helemaal oké om maar een paar vrienden te hebben of om je partner als beste vriend of vriendin te zien en om daar nieuwe tradities mee te maken. Het is jouw volledige recht om niet mee te doen met al die verplichtingen. Wat belangrijk is, is dat jij gelukkig bent en dat jij jezelf kunt zijn.

Ik heb het geluk dat de meeste mensen waar ik om geef mij accepteren zoals ik ben. Voor die mensen maak ik daarom graag een paar weken voor of na de kerst de tijd om samen uit eten te gaan of iets mee te ondernemen. Dat is wat ik vandaag aan jou wil meegeven: de mensen die om jou geven zullen je waarschijnlijk accepteren zoals je bent. Maar het allerbelangrijkste is dat jij jezelf accepteert en daarom voor jezelf durft te kiezen.

Ik ga de komende weken genieten van wat extra vrije tijd en een nachtje weg met mijn vriend tijdens de kerst. Die vrije tijd kan ik wel gebruiken, want ik heb het superdruk gehad met werk en veel lange dagen gemaakt. Het laatste wat ik dan wil, is in eind december nog 10 afspraken in mijn agenda hebben staan. Dat ik bij voorbaat dus al bedankt heb voor alle kerstborrels en etentjes komt nu heel goed uit… 😉